Hoe kon het dat de renovatie en asbestsanering van Neerlands beroemdste oceaanstomer SS Rotterdam zo uit de klauwen liep? Bestuurlijke gekte is een niet te onderschatten factor. Een kabelbaan naar de Euromast? Tuurlijk, waarom niet?
Nee, bovenstaand idee komt niet uit de koker van Woonbron, de woningcorporatie die 100 procent eigenaar is van het voormalige vlaggenschip van de Holland-Amerika Lijn. Het is dan ook niet opgenomen in de begroting van 200 miljoen gulden.
Hoe het Kamerdebat vandaag ook verloopt, de vraag hoeveel politieke druk er door het stadsbestuur op Woonbron is uitgeoefend om het schip te kopen, ligt nog open. Feit is dat de toeristische allure van de stad er door het schip flink op vooruit gaat. Duizenden Nederlanders hebben meer dan warme herinneringen aan het schip, sommigen zijn tot tranen geroerd. Zelfs liefhebbers van wazige techno leefden zich uit vanwege de terugkeer van het schip.
Kortom, op dit onderwerp kan élke politicus scoren. Behalve dan met de rekening. Maar daarvoor heeft de Rotterdamse politiek corporatie Woonbron als vangnet. Wethouders, neemt u gerust een toetje, wij doen de afwas wel! Ella Vogelaar heeft vandaag een lastig functioneringsgesprek als hoofd spoelkeuken.
Gezien het feit dat een hoop commerciële partijen de businesscase van de oceaanstomer voor en in 2005 niet haalbaar vonden, hadden ze in Rotterdam kunnen weten dat de renovatie geen makkie zou worden. PVV-lid Barry Madlener vermoedt dan ook dat de politiek druk uitgeoefend heeft op Woonbron. 'Er werd heel hard gelobbyd om het schip voor de stad te behouden', herrinnert het toenmalige raadslid van Rotterdam zich.
Niets was daarbij te gek, leert een blik in de archieven. De Rotterdamse metro is niet altijd even fris, en bovendien kan je er vanaf volgend jaar alleen nog met OV Chipkaart betalen. Dus, mijmerde wethouder Dominique Schrijer in maart vorig jaar hardop, tijdens een uitje in megareuzenrad London Eye: waarom geen megakabelbaan van de ss Rotterdam naar die andere attractie, de Euromast? U begrijpt, in Rotterdam blijft zoiets niet bij een droom. Proefballonnetjes zijn er om te worden opgelaten
Een paar borrels later, en er was zowaar steun uit het bedrijfsleven. Over woorden en daden gesproken: het gemeentelijk haalbaarheidsonderzoekje was toen al klaar.
De kabelbaan kost volgens dat onderzoek slechts 'tien à twintig miljoen euro'. Peanuts vergeleken bij de 200 miljoen die voor de SS Rotterdam zijn uitgetrokken
Schrijer overlegde natuurlijk ook met Woonbrondirecteur Martien Kromwijk. Hij is immers niet alleen de baas van de corporatie, maar ook van Rederij de Rotterdam.
Het resultaat van dat gesprek? We hangen de kabels niet 45 meter boven de Maas, maar honderd! Maken de accountants van Deloitte vast een gaatje vrij in de agenda, eind 2011?
Lees ook:Vogelaar verder onder vuur na boekhoudschandaal SS Rotterdam
Lees ook:Ook Barclays ‘t schip in met SS Rotterdam
Lees ook:Vogelaar: Kredietcrisis SS Rotterdam schuld van Financieele Dagblad
Lees ook:Groningen probeert slaatje te slaan uit woningnood
Lees ook:Keihard bewijs massavernietigingswapens in Syrië
het gaat niet om 200 miljoen vraag eens naar de TerugVerdienTijd.
Het klopt dat het gaat om de terugverdientijd, maar hoe hoger de investering, hoe meer je moet terugverdienen. Er wordt nu uitgegaan van dertig jaar, terwijl het schip volgens de laatste stand van zaken maar tot 2015 aan de kade bij Katendrecht blijft liggen. En het is te hopen dat de staat van het schip nu zodanig wordt, dat je niet om de vijf jaar grote renovaties moet doen. Ook daarover verschillen deskundigen van mening.