De Indonesische regering wil het presidentieel paleis in Jakarta renoveren. Uit alle hoeken en gaten in het gebouw van waaruit eeuwenlang het Nederlands gezag heerste over de archipel kruipen termieten.
In dit ‘Paleis Koningsplein’ vond voor een groot deel ‘de afbouw van het verleden’ plaats, aldus de laatste hoge vertegenwoordiger van de Kroon Tony Lovink.
In het paleis werd op 25 maart 1947 het akkoord van Linggadjati gesloten, het eerste onderhandelingsresultaat met de ‘republikeinen’ van Soekarno die afwilden van het Nederlandse bestuur. Dat verdrag leidde tot niets en kon de politionele acties niet voorkomen.
De daadwerkelijke soevereiniteitsoverdracht vond in 1949 plaats in het paleis op de Dam in Amsterdam, terwijl in het Paleis Koningsplein te Jakarta een treurige Lovink op de radio hoorde hoe Indië definitief aan Nederland ontglipte. Lovink droeg de soevereiniteit symbolisch over aan de Indonesische vertegenwoordiger sultan Hamengkoeboewono. De twee liepen met buitenlandse waarnemers het gazon op om voor de laatste keer de driekleur te strijken, terwijl het Wilhelmus werd overstemd door een fluitconcert van Indonesische toeschouwers buiten de hekken. Nadat het roodwit was gehesen stapte Lovink in de auto en liet zich naar het vliegveld rijden, om geen minuut langer dan nodig was in een onafhankelijk Indonesië te hoeven toeven. (1)
Lees ook:George W. Bush in Indonesië op milieutour
Lees ook:Iran zet atoomprogramma door; Indonesië volgt
Lees ook:NIMBY-jihad op Borneo
Lees ook:Indonesisch gasveld piekt; gastekort in Azië
Lees ook:U kunt de Sultan van Brunei de groeten doen
Allereerst complimenten over de site!
Ik ben momenteel bezig met materiaal over de periode rondom de overdracht, zeer interessant wat er gebeurde en welk een gevoeligheden dit nog altijd met zich meebrengt.
Dat het residentiele paleis zich al vanaf 1848 goed houdt, is onbegrijpelijk! Chapeau! Ik hoop dat ze naast het paleis, de goten van Jakarta ook meteen meenemen, want elk jaar wordt het paleis bedreigt met overstromingen, omdat de kanalen te nauw zijn gegraven. Men was wel van plan de afvoermogelijkheden van de stad te vergroten, maar door corruptie is de helft van het geld weggevloeid en werden dientengevolge de kanalen ook de helft minder breed.
Maar ja, termieten zijn ook ee bedreiging!
Ik hoop wel dat zo’n monumentaal pand blijft behouden voor het nageslacht.
Kinderachtig destijds van die Lovink. Erken je (terechte) nederlaag en feliciteer je opponent met de overwinning en woon de plechtigheden en feesten bij die ongetwijfeld gevolgd zijn. Dan laat je zien dat je een eerlijke verliezer bent.
Ach ja de onafhankelijkheidsverklaring van Indonesië.
Zeg tegen een Indonesiër dat dat plaats vond in 1949 in Amsterdam en hij zal negen op de tien keer beweren dat dat weer een voorbeeld is van typisch nederlandse hooghartigheid.
Schoorvoetend er vier jaar over doen om de onafhankelijkheidsverklaring (lees de algehele nederlaag) van ’45 toe te geven.
Wie geeft wie gelijk?
Als feiten hooghartig zijn, dan is dat het grote probleem van de Indonesiërs, waar ze snel iets aan moeten doen willen ze verder komen in de vaart der volkeren. Van die vier jaar 1945-1949 kun je zeggen dat ze overbodig waren. Toen Soeharto 2 miljoen mensen over de kling joeg, zeiden veel oudstrijders e.d. ‘zie je wel’. Maar als de VS Nederland hadden laten zitten, waren waarschijnlijk ook veel doden gevallen. Een vietnam op Indonsische schaal.